- kolejna uniwersytecka piękna uroczystość!,
W obecności licznych zacnych Gości, otoczonych uniwersytecką społecznością, zainaugurowaliśmy nowy Rok Akademicki 2024/2025 - Knurowskiego Uniwersytetu Trzeciego Wieku. Miałem niezwykłą satysfakcję, patrząc z poziomu sceny na widownię, konstatować wypełnienie jej po brzegi przez Seniorów chłonnych wiedzy a równocześnie radosnych – szczęśliwych. To wspaniały prognostyk dalszego rozwoju i rozkwitu naszego UTW. We słowie wstępnym, z poczuciem dumy i w absolutnym skrócie , przedstawiłem obecnym uniwersyteckie sukcesy i ożywioną aktywność w - wakacyjnym przecież - miesiącu wrześniu.
Następnie wysłuchaliśmy ciekawego wykładu pt. „Obywatelstwo Unii Europejskiej – codzienna rzeczywistość czy iluzja” wygłoszonego przez profesora Uniwersytetu Śląskiego Jacka Barcika – eksperta prawa międzynarodowego, prawa Unii Europejskiej i prawa medycznego. I wreszcie nastąpił najważniejszy moment uroczystości - immatrykulacja kilkudziesięciu nowoprzyjętych Studentów. Zostali Oni przedstawieni zebranym, wręczono Im birety, indeksy i nowe uniwersyteckie butony. Następnie złożyli ślubowanie i odśpiewali hymn Knurowskiego UTW. Wcześniej przestawiliśmy Im członków Zarządu Stowarzyszenia Knurowski UTW oraz nasze grono profesorskie – Liderów naszych licznych Sekcji zainteresowań., którzy w krótkich słowach przedstawili sedna swoich działań.
Uznanie dla rangi tej uroczystości i codziennej aktywności naszego Uniwersytetu wybrzmiały w pięknych słowach gratulacji, wygłoszonych przez Prezydenta Tomasza Rzepy i Posła Jarosława Wieczorka. Tych przemówień było by zdecydowanie więcej, gdyby nie konieczność przestrzegania limitu czasu ofiarowanego nam przez Kierownictwo Kina.Uroczystość nie mogła się obyć bez akcentów artystycznych w wykonaniu naszych studentów. Wielkim apluzem zostały obdarzone występy teatru „Antrakt”, pokazy tańca liniowego w wykonaniu „Chyżych nóżek” i śpiewu grupy wokalnej ‘Geriavit”. Wyśpiewali oni jakby proroczo - słowa …”a więc usiądźmy już dziś, przy wspólnym stole – w gronie przyjaciół serdecznych jak my”…Sala Kina była właśnie takim metaforycznym obrazem stołu „otoczonego” gronem serdecznych przyjaciół.
Oby to była trwała uniwersytecka rzeczywistość.

Tomasz Reginek