" Orkiestra, której nie znacie"
Wykład - Dyrygent Orkiestry KWK Knurów dr Mariusz Kowalczyk
Od 1994 r. Mariusz Kowalczyk jest dyrygentem Orkiestry KWK Knurów. Ukończył PSM w Gliwicach II st. w klasie klarnetu. Uniwersytet Śląski w fila w Cieszynie na wydziale artystyczno-pedagogicznym. Uzyskał stopień doktora w dziedzinie artystycznej dyrygowanie na Akademii Muzycznej w Bydgoszczy. Ukończył również Podyplomowe Studia Menedżerskie na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach. Juror wielu konkursów wokalnych na szczeblu wojewódzkim i miejskim. Prowadzi lekcje pokazowe dla dzieci. Twórca autorskiego programu umuzykalniającego „Orkiestra Dzieciom”. Za największy sukces uważa wspólny występ z zespołem Walk Away i światowej sławy saksofonistą Eryckiem Marienthalem, a także wspólne występy z Marcinem Wyrostkiem i Krzysztofem Nowakowskim. Współpracuje z wokalistami: Adam Sobierajski tenor, Michał Gasz, Klaudyna Jackiewicz -Szewczyk, Joanna Spandel, Marta Pagacz. Ponad to jest specjalistą w tworzeniu projektów miękkich w zakresie kultury a także w zakresie organizacji imprez masowych. Orkiestra Dęta KWK "Knurów" świętuje w tym roku 110-lecie!
Trochę historii: Zaledwie w dwa lata od rozpoczęcia prac przy budowie kopalni „Knurów” w 1905 r. zrodziła się myśl założenia orkiestry dętej. Załoga liczyła wtedy 345 pracowników. Pierwszym kandydatem na dyrygenta był kapelmistrz Eugeniusz Schwiderski z Gdańska. W ciągu roku zgłosiło się jeszcze ośmiu kandydatów z różnych miejscowości. Ostatecznie organizację zespołu orkiestrowego powierzono L.Weissowi, kapelmistrzowi orkiestry kopalni „Bielszowice” przy szybach „Guido”. W kwietniu 1906 r. ogłoszono wśród załogi zapisy na kandydatów do orkiestry. Sprowadzono instrumenty i zamówiono w zakładzie krawieckim A. Wloki z Gliwic mundury górnicze i czaka z czerwonymi pióropuszami. Od zgłaszających się wymagano umiejętności gry n dwóch a nawet trzech instrumentach. Zgłosiło się 70 chętnych, w tym wielu byłych muzyków wojskowych. Pierwszy koncert odbył się w sali restauracyjnej hotelu kopalnianego – u Jana Lorentza – w maju 1907 r.